برخی افراد ممکن است انواع اختلالات خوردن را یک سبک زندگی، علاقه و یا مرحله‌ای از زندگی ببینند اما در واقع این اختلالات، نوعی اختلالات روانی جدی محسوب می‌شوند. این شکل از اختلالات از لحاظ جسمی، روحی و اجتماعی بر روی افراد اثر می‌گذارند و می‌توانند پیامدهای تهدید کننده‌ای در زندگی داشته باشند.
در واقع اختلالات خوردن در حال حاضر به صورت رسمی توسط راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM) به عنوان یک بیماری روانی به رسمیت شناخته شده‌اند. تنها در ایالات متحده حدود ۲۰ میلیون زن و ۱۰ میلیون مرد در دوره‌ای از زندگی خود این اختلال را تجربه کرده‌اند.
در این مقاله با ۴ نوع از شایع‌ترین انواع اختلالات خوردن و علائم آن‌ها آشنا خواهید شد.
اختلالات خوردن چه اختلالاتی هستند؟
اختلالات خوردن به طیف وسیعی از شرایطی گفته می‌شود که شامل عادات غذایی غیرطبیعی و یا مختل شده می‌باشند. این اختلالات به طور کلی از وسواس غذایی، وزن بدن و یا شکل بدن ناشی می‌شود و اغلب به پیامدهای جدی منجر می‌شود. در برخی موارد اختلالات خوردن ممکن است منجر به مرگ فرد شوند.
افراد مبتلا به انواع اختلالات خوردن ممکن است علائم متفاوتی داشته باشند. با این حال اغلب این علائم شامل محدودیت‌های شدید غذا، پرخوری و یا رفتارهای نامناسب دفع غذا همچون بالا آوردن و یا ورزش بیش از حد می‌شود.
با این وجود که هر فردی با هر جنسیتی در هر برهه‌ای از زندگی خود ممکن است به انواع اختلالات خوردن مبتلا شود اما گزارش‌ها نشان می‌دهد که سهم بیشتر این اختلالات را نوجوانان و زنان جوان تشکیل می‌دهند. در حقیقت چیزی حدود ۱۳ درصد نوجوانان ممکن است نوعی از این اختلالات را تا سن ۲۰ سالگی خود تجربه کنند.
دلیل بروز انواع اختلالات خوردن چیست؟
متخصصان بر این عقیده‌اند که این نوع اختلالات روانی ممکن است تحت تاثیر چند عامل مختلف باشد. یکی از این عوامل ژنتیک است. مطالعات بر روی دوقلوهایی که در محیط‌های جداگانه و در خانواده‌های متفاوت بزرگ شده‌اند نشان می‌دهد که اختلالات خوردن ممکن است ارثی باشند.
صفات شخصیتی نیز از جمله عواملی است که می‌توان در بروز انواع اختلالات خوردن موثر باشد. روان‌رنجوری، کمال‌گرایی و تکانشی بودن از جمله صفاتی هستند که اغلب احتمال ابتلا به این نوع اختلالات را بالا می‌برند.
از دیگر عوامل موثر می‌توان به تاثیر رسانه و اجتماع برای لاغری و فشار جامعه برای داشتن اندامی همچون مدل‌های معرفی شده، اشاره کرد. در حقیقت برخی از اختلالات خوردن در فرهنگ‌هایی که تحت تاثیر رسانه‌های غربی نبوده‌اند، کمتر دیده می‌شود.
اخیرا کارشناسان به این نتیجه رسیده‌اند که تفاوت در ساختار و بیولوژی مغز ممکن است در رشد و توسعه‌ی این گونه اختلالات موثر باشد. با این حال قبل از نتیجه‌گیری سریع درباره‌ی علل بروز این اختلالات باید مطالعات بیشتری انجام داد.
۱. بی‌اشتهایی عصبی :
بی اشتهایی عصبی احتمالا یکی از شناخته شده‌ترین انواع اختلالات خوردن است. این نوع اختلال اغلب در سنین نوجوانی و یا بلوغ رشد می‌کند و زنان را بیشتر از مردان تحت تاثیر قرار می‌دهد. افراد مبتلا به بی‌اشتهایی معمولا خود را به عنوان فردی که اضافه وزن دارد می‌شناسند حتی اگر به طور خطرناکی از کمبود وزن رنج ببرند. این افراد تمایل دارند که مرتب وزن خود را کنترل کنند، از خوردن برخی غذاهای خاص پرهیز کنند و کالری رژیم غذایی آن‌ها را محدود کند. اعتماد به نفس این افراد به شدت وابسته به شکل بدن و وزن آن‌ها می‌باشد.
۲. پرخوری عصبی :
پرخوری عصبی یا Bulimia Nervosa یکی دیگر از اختلالات شناخته شده در زمینه‌ی خوردن است. این اختلال نیز همچون بی‌اشتهایی عصبی در دوران نوجوانی و بلوغ معمولا رشد می‌کند و در بین زنان رایج‌تر است.
افراد مبتلا به پرخوری عصبی یا بولیمیا اغلب مقدار زیادی از یک غذا را در مدت زمان کوتاهی می‌خورند. هر وعده‌ی غذایی تا زمانی طول می‌کشد که فرد مبتلا به این اختلال تا حد دردآوری سیر شده است. علاوه بر این هنگام خوردن هر وعده فرد احساس می‌کند که به هیچ وجه نخواهد توانست که دست از خوردن غذا بکشد و یا میزان مصرف آن را کنترل کند.
پرخوری معمولا با هرنوع غذایی ممکن است اتفاق بیفتد اما معمولا برای غذاهایی رایج‌تر است که فرد از خوردن آن‌ها به طور معمول اجتناب می‌کند.
افراد مبتلا به این نوع اختلال ممکن است سعی کنند برای کاهش کالری مصرفی خود بالا بیاورند و یا مسهل مصرف کنند و یا اینکه بیش از اندازه ورزش کنند.
۳. اختلال هرزه‌خواری یا پیکا
اختلال هرزه‌خوری یا پیکا (Pica) نوع دیگری از انواع اختلالات خوردن است که اخیرا توسط DSM شناخته شده است.
افراد مبتلا به هرزه‌خواری اغلب میل به خوردن مواد غیرخوراکی مانند یخ، خاک، گچ، صابون، کاغذ، مو، پارچه، پشم، سنگریزه و یا مواد شوینده دارند.
پیکا ممکن است در بزرگسالان، کودکان و یا نوجوانان اتفاق بیفتد. اما گفته می‌شود که این اختلال اغلب در کودکان، زنان باردار و افرادی که دارای اختلال ذهنی هستند رخ می‌دهد.
افراد مبتلا به پیکا ممکن است در خطر ابتلا به مسمومیت، عفونت، آسیب‌های روده و سوء تغذیه باشند. بسته به مواد مصرفی این افراد این بیماری ممکن است کشنده نیز باشد.
۴. اختلال نشخوار :
اختلال نشخوار یکی دیگر از انواع اختلالات خوردن است. این اختلال شرایطی را توصیف می‌کند که در آن یک فرد مواد غذایی را که قبلا جویده، نوشیده و یا خورده است دوباره نشخوار می‌کند.
این نشخوار معمولا در سی دقیقه‌ی اول پس از غذا اتفاق می‌افتد. برخلاف شرایط پزشکی‌ای مانند ریفلاکس این شرایط کاملا داوطلبانه است.
این اختلال ممکن است در دوران نوزادی، کودکی و یا بزرگسالی اتفاق بیفتد. این اختلال معمولا میان نوزادان بین ۳ تا ۱۲ ماهه ممکن است رخ بدهد و پس از مدتی رفع می‌شود. کودکان و بزرگسالانی که مبتلا به این اختلال هستند نیاز به روان‌درمانی برای رفع این مشکل دارند.
اگر این اختلال در نوزادان حل نشود ممکن است موجب کاهش وزن و سء تغذیه‌ی شدید شود که ممکن است مرگبار باشد.
بزرگسالان مبتلا به این نوع اختلال نیز ممکن است مقدار غذای مصرفی خود را به ویژه در مکان های عمومی کاهش داده و محدود کنند و این باعث می‌شود که به شدت وزن کم کنند و دچار کاهش وزن شدیدی شوند که با گذر زمان ممکن است برای فرد بسیار خطرناک و مرگبار باشد.
